SİMONOV - BEKLE BENİ DÖNECEĞİM

SİMONOV  
BEKLE BENİ DÖNECEĞİM

Dünyanın en ünlü savaş şiiri.. Aynı zamanda dünyanın en ünlü anlık kelimelerin ölümsüzleşen şiirlerinden de biri.

Hayata tutunuşun, umudun simgesi aslında..

Simonov Stalingrad cephesinde, Nazi kuşatmasından bunaldığı bir gece yazar.Şiiri Moskova’ya giden bir askere verir, çalıştığı Kızıl Yıldız gazetesine iletmesini ister.. Asker şiiri alır, gider ama bir daha ses çıkmaz..Sonra bir gün, o sözleri bir grup askerin mırıltısında duyar. Mırıldandıkları sözler kendinindir.Serova’ya yakarışıdır..

Peki ne olmuş?Asker şiiri gazeteye vermiş ama gazete şiiri yayımlamış.. Bir asker okur, çok beğenir, keser nişanlısına yollar.. Nişanlısı da etkilenince bir arkadaşına gönderir.. O arkadaşı da bir başkasına..Şiir elden ele, cepheden cepheye dolaşırken bestelenir de.. Dillerdedir artık..Savaş biter, Simonov döner, Serova’ya kavuşur..
Öykü biter mi?
Hayır.. Aslında yeni başlar.. Serova, Sovyetler’in ünlü film yıldızlarından biridir artık.. Ama zaman aralarına bir şeyler sokmuştur..Simonov aşıktır, deli gibi seviyordur ama ilişkileri eskisi gibi değildir.. Bir süre dayanır.. Sevdiği kadını kırmamak, incitmemek, belki de aşkını ömür boyu yaşatmak için 1957 yılında sessizce uzaklaşılır..Kendini yazıya verir.. Sayısız eser bırakır.. Bir daha hiç görüşmezler.. Valentina Serova 1975 yılında öldüğünde cenazesine bile gitmez..Ama ertesi sabah Serova’nın mezarına bırakılan çiçeklerin içinde bir not bulunur..
Bekle beni..Bütün ısrarlara rağmen o not hakkında konuşmaz.. Tebessümle yetinir.. O iki kelime aralarındaki büyük sırrın şifresidir..

SİMONOV